Vrij te gebruiken
Volgens het merkenbureau bestaat NO LABEL uit twee gewone Engelse woorden. Er wordt in Europa veel merkloze kleding op de markt gebracht en de gebruikelijk aanduiding daarvoor is ‘Un-branded products’ of ‘no-label products’. Een dergelijke aanduiding moet door iedereen vrij gebruikt kunnen worden en kan niet door één bedrijf worden gemonopoliseerd. De Europese registratie van NO LABEL is in 2014 ten onrechte verstrekt, aldus EUIPO
No label voor No Label
En zo heeft No Label plotseling no label in Europa. De Europese registratie NO LABEL voor kleding en voor de winkel is geschrapt. Het bedrijf bezit nog wel een Beneluxmerk, maar dat heeft vermoedelijk na deze uitspraak ook weinig toekomst. En wat nu? Je kunt natuurlijk in beroep, maar het is de vraag of dat zin heeft. Of je kunt heel veel reclame gaan maken en hopen dat je merk ‘inburgert’. Maar dat is een lange en erg kostbare weg. Wij hebben eerlijk gezegd niet direct de oplossing.
Schoolvoorbeeld
De NO LABEL-case is een schoolvoorbeeld van de risico’s die een ondernemer neemt als hij kiest voor een beschrijvend merk. Vanuit marketingperspectief kan het aantrekkelijk zijn, zo’n naam die de consument meteen veel vertelt. Echter als de naam teveel vertelt en eigenlijk gewoon beschrijvend is voor de kenmerken van het product of de dienst, dan heb je juridisch wel een probleem.
Niet de eerste de beste
No Label is beslist niet het eerste bedrijf dat zo zijn neus stoot. Dagelijks wordt veel merken de toegang tot het register ontzegd omdat ze niet onderscheidend zijn. Zo kreeg Campina geen bescherming voor het merk BIOMILD voor yoghurt, lukte het Philips niet ONE BLADE voor scheerapparaten te registreren en werd Nestlé de deur gewezen toen het het koffiemerk PURE SELECTIONS wilde vastleggen.
Bas Kist
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op Adformatie.
